Słownik

izabeladyakowska.pl

Słowa klucze

Aby lepiej się zrozumieć

CSR

CSR (ang. Corporate Social Responsibility) to „odpowiedzialność przedsiębiorstw za ich wpływ na społeczeństwo”. Poszanowanie dla mającego zastosowanie prawodawstwa, a także dla układów zbiorowych pomiędzy partnerami społecznymi, jest warunkiem wstępnym wypełniania zobowiązań wynikających z tej odpowiedzialności. Aby w pełni wypełniać te zobowiązania, przedsiębiorstwa powinny dysponować mechanizmem integracji kwestii społecznych, środowiskowych, etycznych i tych związanych z prawami człowieka, jak i problemów konsumentów ze swoją działalnością oraz podstawową strategią, w ścisłej współpracy z zainteresowanymi stronami, w celu:
– maksymalizacji tworzenia wspólnych wartości dla ich właścicieli/udziałowców i innych zainteresowanych stron i społeczeństwa jako całości;
– rozpoznawania, zapobiegania i łagodzenia ich możliwych negatywnych skutków.
Złożoność tego mechanizmu będzie zależeć od czynników takich jak wielkość przedsiębiorstwa i charakter jego działalności. Dla większości małych i średnich przedsiębiorstw, w szczególności mikroprzedsiębiorstw, mechanizm CSR prawdopodobnie pozostanie nieformalny i intuicyjny.
Aby zmaksymalizować tworzenie wspólnych wartości, zachęca się przedsiębiorstwa do przyjęcia długoterminowego, strategicznego podejścia do CSR, a także zbadania możliwości opracowania innowacyjnych produktów, usług i modeli biznesowych, które przyczynią się do dobrobytu społecznego i doprowadzą do lepszej jakości i bardziej produktywnych miejsc pracy.
Aby określać, zapobiegać i złagodzić ich możliwe negatywne skutki, zachęca się duże przedsiębiorstwa i przedsiębiorstwa najbardziej narażone na wywieranie takich skutków, do zachowania należytej staranności, zależnej od ryzyka, również w ich łańcuchach dostaw.
Niektóre rodzaje przedsiębiorstw, takie jak spółdzielnie, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych i przedsiębiorstwa rodzinne, posiadają struktury własności i zarządzania, które mogą szczególnie sprzyjać przyjęciu odpowiedzialnej postawy przedsiębiorstw.

• Definicja Komisji Europejskiej wg. Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów. Odnowiona strategia UE na lata 2011-2014 dotycząca społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw.

Wolontariat

Wolontariat to formalne i nieformalne – rodzaje działalności ochotniczej. Wolontariusze działają z własnej woli, własnego wyboru i własnych powodów, bez wynagrodzenia. Wolontariat pozwala stowarzyszeniom i poszczególnym osobom, w duchu solidarności, identyfikować się z potrzebami i problemami ludzi, społeczeństw i środowiska oraz działać na rzecz ich rozwiązania. Działania wolontariuszy prowadzone są często jako wsparcie dla organizacji non-profit bądź inicjatyw obywatelskich.

• Według Komisji Europejskiej. Decyzją Rady nr 37/2010/WE z dnia 27 listopada 2009 r. w sprawie Europejskiego Roku Wolontariatu Propagującego Aktywność Obywatelską (rok 2011), Dz.U. L 17 z 22.1.2010, s. 43-49.

Wolontariat pracowniczy

Wolontariat pracowniczy to długofalowy program wewnętrzny odpowiedzialnego społecznie pracodawcy, który propaguje idee społecznego zaangażowania, umożliwia społeczne zaangażowanie i kompleksowo wspiera swoich pracowników i ich bliskich w dobrowolnym i świadomym świadczeniu wolontariatu na rzecz i w partnerstwie z organizacjami społecznymi i instytucjami publicznymi. Przedkładający ponad wyniki ilościowe, korzyści jakościowe tego typu przedsięwzięcia dla społecznego, organizacyjnego i osobistego dobra jego uczestników.

• Według Instytutu Wolontariatu Pracowniczego w Polsce. Więcej: http://www.wolontariatpracowniczy.pl/

Wolontariusz

Wolontariuszem jest osoba fizyczna, która ochotniczo (dobrowolnie) i bez wynagrodzenia wykonuje świadczenia na zasadach określonych w ustawie angażując się w pracę na rzecz m.in. organizacji pozarządowych, organizacji kościelnych czy administracji publicznej. Według nowelizacji ustawy ze stycznia 2010 r. również członek stowarzyszenia może wykonywać zadania w ramach wolontariatu na rzecz stowarzyszenia, którego jest członkiem. Jeśli więc członek stowarzyszenia chce zaangażować się w działania na zasadzie wolontariatu to organizacja powinna zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy zawrzeć z nim porozumienie o świadczenie wolontariatu.
Wolontariusz powinien posiadać kwalifikacje i spełniać wymagania odpowiednie do rodzaju oraz zakresu wykonywanych świadczeń, jeżeli obowiązek posiadania takich kwalifikacji i spełniania stosownych wymagań wynika z innych przepisów.

• Według Ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie z dnia 24 kwietnia 2003 r. (Dz. U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.), art. 2 ust. 3, art. 42 ust. 3.

Kapitał społeczny

Kapitał społeczny – termin z pogranicza ekonomii i socjologii, oznaczający kapitał (jako element procesu produkcji i życia w zorganizowanym społeczeństwie), którego wartość opiera się na wzajemnych relacjach społecznych i zaufaniu jednostek, które dzięki niemu mogą osiągać więcej korzyści (z ekonomicznego i społecznego punktu widzenia).

Termin ten został wprowadzony w sposób systematyczny do literatury socjologicznej w latach 70. XX wieku przez Pierre’a Bourdieu, a następnie rozpowszechniony w przez Jamesa Colemana. Oba nazwiska związane są jednocześnie z dwiema odmiennymi szkołami rozumienia i definiowania tego pojęcia.

• Według wikipedia.org. Więcej na: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kapita%C5%82_spo%C5%82eczny

Ekonomia społeczna

Ekonomia społeczna to tylko jeden ze sposobów określenia działalności gospodarczej, która łączy w sobie cele społeczne i ekonomiczne. Bywa ona określana również jako gospodarka społeczna lub przedsiębiorczość społeczna.
Pojęcie ekonomii społecznej jest bardzo szerokie. Aby je dobrze zrozumieć, warto opisać instytucje stanowiące „rdzeń” tego środowiska – tzw. przedsiębiorstwa społeczne. Najbardziej popularną i często stosowaną definicją jest ta sformułowana przez pracowników europejskiej sieci badawczej EMES (European Research Network). Według niej za przedsiębiorstwo społeczne uznaje się działalność o celach głównie społecznych, której zyski w założeniu są reinwestowane w te cele lub we wspólnotę, a nie w celu maksymalizacji zysku lub zwiększenia dochodu udziałowców czy też właścicieli. EMES określa kryteria społeczne i ekonomiczne, którymi powinny charakteryzować się inicjatywy wpisujące się w ekonomię społeczną.

• Według ekonomiaspoleczna.pl. Więcej na: http://www.ekonomiaspoleczna.pl/x/433225

Innowacje społeczne

Innowacje społeczne to „rozwiązania, które równocześnie odpowiadają na zapotrzebowanie społeczne jak i powodują trwałą zmianę w danych grupach społecznych. Te rozwiązania mogą wiązać się z innowacyjnymi produktami, usługami bądź procesami, które umożliwiają odmienne rozwiązywanie typowych problemów społecznych”. Także wiele innych definicji ściśle wiąże innowacje społeczne z rozwiązywaniem problemów społecznych. Przy innowacjach społecznych kluczowe staje się więc rozpoznanie problemów społecznych i dedykowanie im programów, pozwalających na zmiany o trwałym charakterze.

• Zgodnie z definicją Narodowego Centrum Badań i Rozwojuedług w: wikipedia.org. Więcej na: https://pl.wikipedia.org/wiki/Innowacje_spo%C5%82eczne

Kompetencje społeczne

Kompetencje społeczne (ang. social competence) – udowodniona (w pracy, nauce oraz w rozwoju osobistym) zdolność samodzielnego stosowania posiadanych umiejętności z uwzględnieniem zinternalizowanego systemu wartości. Kompetencje społeczne określa się bazując na kategoriach odpowiedzialności i autonomii. W języku potocznym wyrażenie kompetencje społeczne kojarzy się z umiejętnością życia wśród ludzi, w tym współpracy z innymi. W niektórych kontekstach kompetencje społeczne rozumie się też jako umiejętności interpersonalne, dojrzałość społeczna, uspołecznienie, umiejętność znalezienia się odpowiednio do sytuacji.

• Wg. wikipedia.org. Więcej na: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kompetencje_spo%C5%82eczne

Kultura organizacyjna

Kultura organizacyjna (ang. organizational culture, corporate culture) instytucji to podstawowe pojęcie w nowoczesnej teorii zarządzania, w tzw. podejściu kulturowym.
Wg. L.J. Mullins to “Zespół wartości, tradycji, przekonań, postaw, które są istotą wszystkiego, co się robi i myśli w organizacji. Jest ona zasilana przez system obrzędów, rytuałów, wzorców komunikowania się, nieformalnych struktur”. Wg. E. Schein to “Całość fundamentalnych założeń, które dana grupa wymyśliła, odkryła lub stworzyła, ucząc się adaptacji do środowiska i integracji wewnętrznej”.

• Wg. wikipedia.org. Więcej na: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_organizacyjna

Zrównoważony rozwój

Zrównoważony rozwój to doktryna ekonomii, zakładająca jakość życia na poziomie, na jaki pozwala obecny rozwój cywilizacyjny, w przeciwieństwie do „żelaznej reguły ekonomii” Malthusa. Ideę zrównoważonego rozwoju streszcza pierwsze zdanie raportu WCED z 1987 r. – „Nasza Wspólna Przyszłość”: Na obecnym poziomie cywilizacyjnym możliwy jest rozwój zrównoważony, to jest taki rozwój, w którym potrzeby obecnego pokolenia mogą być zaspokojone bez umniejszania szans przyszłych pokoleń na ich zaspokojenie.

• Wg. wikipedia.org. Więcej na: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zr%C3%B3wnowa%C5%BCony_rozw%C3%B3j

Jest coś, czego nie rozumiesz?
Napisz, nie zwlekaj!